"Bebekler gibi uyur" lafı malum yalan ;) yok öyle birşey... Zira bebekler genellikle uykuya direnirler; hatta en uykusuz oldukları anda bile. Uyuduklarında da çabuk uyanırlar; velev ki bir de gündüz uykusu olsun, hiç beşik yüzü hiç görmezler mazallah. Bizim bebço da bu ortalamalarda seyreden bir kuzucuk işte.. Ne yapsam ne etsem de şuna bir düzen versem bilemedim. Birçok annenin yaptığı gibi ben de ilk etapta çareyi kitaplara başvurmakta buldum. Aynı zamanda internetteki bilgileri ve aynı sorunu paylaşan annelerin yorumlarını da bir solukta okudum. Genellikle herkeste aynı dert.. Tabii derde sevinmek olmaz ama insanın yalnız olmadığını bilmesi içini ferahlatıyor ne yalan söyleyim.
Bebeklerde uyku sorununun çözümü için geliştirilen ve bazılarının hayli popüler olduğu bir takım yöntemler var. Mesela meşhur Tracy Hogg yöntemi. Tracy Hogg, "Bebek Sorunlarına Mucizevi Çözümler" isimli kitabında, E.A.S.Y ve Yatır Kaldır Yöntemlerinden bahsediyor. Easy, genel hatları ile bebeğin bir tam gününü, bebeğin bulunduğu ay veya yaşa göre 3 veya 4 saat aralıklarına bölen, açılımı Eat (beslenme), Activity (aktivite), Sleep (uyku) ve Your Time (senin zamanın) olan bir yöntem. Mesela 0-3 ay arası bebeklerde bu döngü her 3 saatte bir kendini yeniliyor. Bu yöntem tabii başlı başına bebeğe uykuyu öğretmek için yeterli değil. Ancak Tracy abla bunun için de bir metod geliştirmiş. Sleep zamanında bebeği şşşş-pat yöntemi ile dik tutarak uykuya daldırıyorsunuz. Bebeğe bir yandan uzun şşşşş'ler çekerken, bir yandan da sırtına veya poposuna ritmik pat-pat dokunuşlarda vuruyorsunuz. Bu sürecin genellikle 20 dakika sürdüğü, fakat hareketli bebeklerde daha fazla vakit alabileceği belirtilmekte. Ancak ben bizim bebçoyu düşündüğümde bu yöntem için şimdiden ümitsizliğe kapılıyorum. Zira bizimki ekseriyetle 50 dakikada ve kucakta uykuya dalabiliyor şimdilik.
Bu EASY Yöntemi, Yatır Kaldır Yönteminin ilk basamağı gibi. Yatır Kaldır, 4 aydan büyük ve kendi kendine yatağında uykuya dalamayan bebeklerde önerilmekte. Bunu anlamak güç değil, zira her ne kadar bebek dostu bir yöntem gibi gözükse de, özünde kanlı bir yöntem bu. Nasıl mı? Atıyorum kucakta uyumaya alışmış bir bebeği çat diye beşiğe koyuyorsunuz. Bebek haliyle anlamıyor niye böyle yaptığınızı; bir süre sonra imzalanmaya ve buna cevap alamazsa şa ağlamaya başlıyor. Siz de bebek ağlar ağlamaz onu yataktan tekrar kaldırıp yatıştırıyorsunuz (ama kesinlikle saklamadan) sonra tekrar beşiğe koyuyorsunuz. Bu süreç bebek pes edip uykuya dalana kadar devam ediyor. En fazla 30 dakika sürdüğü söyleniyor ama ben bizim minnoşu düşündüğümde daha fazla sürebileceğini düşünüyorum.
Tüm bunların dışında bir de Ferber Yöntemi var. Ferber bir çocuk psikoloğu olup uyutma yöntemine ismini vermiş kişi. Bunda da amaç bebeğe pes ettirmek ama yöntem farklı. Bu yöntemde bebeği yine çat diye yatağa koyuyorsunuz ve farklı olarak hemen odadan çıkıyorsunuz. Bebek bir süre sonra ağlamaya başlıyor haliyle; yardım istiyor. Siz bu yardım çağrılarına 5 dakika cevap vermiyorsunuz; sonra gidip (yataktan kaldırmadan) onu sakinleştirmeye çalışıyorsunuz; tabii sakinleşirse... Sonra yine odadan çıkıyorsunuz ve bu döngü yine bebek pes edene kadar devam ediyor. İşin kötüsü, bu ağlatma seremonisi, sadece bir uyku için geçerli değil. Bebek öyle uyumayı alışkanlık edinene kadar (yine en fazla 1 hafta olduğu söyleniyor) istikrarla devam etmesi lazım; yoksa işe yaramıyor.
Bahsettiğim iki yöntemi deneyen ve olumlu netice alan çok anne var; okuyorum. Tabii aksi yönde, "çocuğum sinire hastası oldu", diyen de var. Ben özele inip kendi bebeğimi düşündüğümde ise resmen ter basıyor. Bi kere ben dayanamam ağlamasına. Annem diyor ki, "sen bırak ben alışana kadar öyle uyuturum". Ona da razı gelmiyorum. Çünkü birşey öğretilecekse, hele de böyle ağlatmalı mağlatmalı, "onu annesi olarak ben öğretirim", diyorum.
Belli ki her iki yöntem de bebeğin iyiliği için geliştirilmiş ve bu bakımdan hak vermemek elde değil. Biz kucakta uyutuyoruz ama her geçen gün daha zorlu oluyor bu iş. Minnoş şimdiden 6 kilo; 50 dakika onu kucakta tutmak kas gerektiriyor; ki o da "artık" bizde var; ama bebek rahat etmiyor. Bir düşünün; 50 dakika ecmiş bücüş kucakta kimi sallasan rahat etmez. Şimdilerde büyüyünce kucakta sebepsiz uyanmaya da başladı; uyku geçişlerini yapamıyor bazen, açıyor gözleri faltaşı gibi.. Yine de, diyorum ama. Kendimi biliyorum; kıyamayacağım minnoşa. Keşke herşey kendiliğinden düzene girse... Hayal mi..?
Dedim ya, ne yapsam bilmiyorum. Düşün Oya düşün...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder